Lurking Nature

Lurking Nature

a photo exhibition by Anargyros Drolapas

curated by Apostolis Artinos

Έκθεση φωτογραφίας του Αργύρη Δρόλαπα με τίτλο: «Lurking Nature»

Επιμέλεια: Αποστόλης Αρτινός

Εγκαίνια: 15 Μαρτίου 2013

Διάρκεια έκθεσης: 14 Μαρτίου – 14 Απριλίου, 2013

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Πέμπτη – Κυριακή / 12 μ.μ – 12π.μ., στο χώρο του

Μουσικού παραδοσιακού καφενείου Εν Ελλάδι,

στην Παραδοσιακή συνοικία Χάρμαινα,

Άμφισσα.

«Στην έκθεση Lurking nature του Αργύρη Δρόλαπα, από-καλύπτεται ένα μυστικό πεπρωμένο ζωής. Η μορφική καθήλωση της φύσης στις σιωπηλές της ομοιώσεις. Μια ζωή κυριολεκτικά εγκαταλελειμμένη στη νύχτα που τη διαπλάθει και ζωογονεί. Αυτή η νυχτερινή ζωή της φύσης που της αποβάλλει τη φυσικότητά της στην έλευση ενός άλλου ίχνους, ενός ίχνους που στερείται “φυσικότητας”, μιας και είναι αυτό το ίχνος του Έξω.

Εκτεθειμένα τοπία που διασώζουν το σκότος που τα περιβάλλει και εμπεριέχει στο αστροποβόλο φλας της μηχανής ή στα φώτα ενός αυτοκινήτου. Ένα αμήχανο πάντα φως που δεν φωταγωγεί αλλά που περισσότερο δια-γράφει αυτό το σκοτάδι. Η φύση εδώ μοιάζει να χει αναλάβει την μυστική δυναμική των μορφών της. Ένα ερημικό περιβάλλον ζωής που αναγνωρίζεται στη καταγωγική του σιωπή και μόνο. Η ορατή πλευρά των μορφών εντοπιζόταν άλλωστε πάντα από την τέχνη στην αόρατη πλευρά της, όχι στην εξαντλητική αλλά στην εξαντλημένη φωτοχυσία της αδιαφάνειας και διασποράς.

Μια συστάδα δέντρων λοιπόν που φωτίζεται άθελά της από τα φώτα ενός αυτοκινήτου, ένας μοναχικός φοίνικας που ανεμοδέρνεται μέσα στη νύχτα, μια βουνοκορφή που ετοιμάζεται να δύσει μαζί με το φως της, οι βαθιές σκιές μιας φυλλωσιάς, διαγράφουν ένα ρομαντικό περιβάλλον και μάλιστα στις πιο χελντερλιανές του εκδοχές. Η νύχτα, διαφαίνεται εδώ ως ο οίκος της φύσης, ένα περιβάλλον οραματικών εναισθήσεων. Μια προσδοκία. Μια οξυμένη ακοή. Μια οξύτητα, που γίνεται μάλιστα και μια οντολογική στάση, μια ποιητική πρόσβλεψη και πρόσληψη του κόσμου. Η στιγμή μιας ακίνητης αναμονής, κυριολεκτικά όμως εν τω μέσω της νυκτός. Μια δι-έγερση. Η διέγερση μιας φωνής, ενός σημαίνοντος, ενός σημαίνοντος άλλου, ενός άλλου πριν από κάθε γραφή, πίσω από κάθε λέξη. Ένα “δάσος συμβόλων” που εγείρεται, αδύναμο, αδύνατο, αποσυρόμενο μόνο.»

Αποστόλης Αρτινός