Thursday, April 23, 2009

... ένα διάστημα κοιμόμουν νωρίς

Χθες άναψα μια μεγάλη λάμπα στο τραπέζι.


(...)

Το ίδιο τραπέζι, είπε ο γέρος, γράφει ο Πέτερ Μπίξελ, οι καρέκλες, το κρεβάτι, ο πίνακας. Και το τραπέζι το λέω τραπέζι τον πίνακα, πίνακα το κρεβάτι το λένε κρεβάτι και την καρέκλα, καρέκλα. Τώρα θ' αλλάξουν τα πράγματα, είπε ο γέρος, γράφει ο Πέτερ Μπίξελ, κι απ' αυτή τη στιγμή έλεγε το κρεβάτι πίνακα και την καρέκλα ξυπνητήρι. Σηκώθηκε, ντύθηκε και κάθισε στο ξυπνητήρι, ακουμπώντας τα χέρια του στο τραπέζι. Αλλά το τραπέζι δεν λεγόταν τραπέζι, λεγόταν χαλί. Το πρωί σηκωνόταν λοιπόν απ' τον πίνακα και καθόταν στο ξυπνητήρι, κοντά στο χαλί. Το κρεβάτι το έλεγε πίνακα το τραπέζι, χαλί την καρέκλα, ξυπνητήρι την εφημερίδα, κρεβάτι τον καθρέφτη, καρέκλα το ξυπνητήρι, άλμπουμ την ντουλάπα, εφημερίδα το χαλί, ντουλάπα τη φωτογραφία, τραπέζι το άλμπουμ, καθρέφτη. Το πρωί, λοιπόν, γράφει ο Πέτερ Μπίξελ, ο γέρος καθόταν στον πίνακα στις εννέα χτυπούσε το άλμπουμ, πατούσε στην ντουλάπα για να μην κρυώνουν τα πόδια του, έβγαζε τα ρούχα του από την εφημερίδα, ντυνόταν και καθόταν στο ξυπνητήρι κοντά στο χαλί, ξεφυλλίζοντας τον καθρέφτη μέχρι να βρει το τραπέζι της μάνας του.

(...)

Χθες άναψα μια μεγάλη λάμπα στο τραπέζι. Την άφησα να καίει ώσπου πήγα να ξαπλώσω. Όταν ξύπνησα δεν ήξερα αν είχε ξημερώσει ή αν ήταν νύχτα, ή αν είχα δει ένα όνειρο.

(...)

Η γλώσσα μου έγινε κινούμενη άμμος.

(...)

Όταν άρχισε η πείνα, κόντευε να ξημερώσει. Δεν πρέπει να είχα κοιμηθεί πάνω από δύο ώρες. Είχα ξαπλώσει το πρωί. Ξύπνησα από την πείνα. Μπαίνοντας στην κουζίνα, έψαξα τα ντουλάπια ένα ένα: έβγαλα ένα πακέτο φρυγανιές - Κύριος οίδεν από πότε άνοιξα το ψυγείο και βρήκα κάτι πίκλες, ένα βαζάκι φουά γκρα και λίγο μπρικ. Κάθισα στο τραπέζι κι έτρωγα χωρίς να έχω συναίσθηση του τι ακριβώς κάνω και τι τρώγω. Το στομάχι μου είχε αρχίσει να ξινίζει. Μόλις ξημέρωσε έπεσα με το κεφάλι πίσω στην καρέκλα. Από το παράθυρο άκουσα το σύρσιμο της γάτας, ή νόμισα ότι άκουσα τη γάτα.

Rockaby.

Αποσπάσματα από το βιβλίο PLAYBACK / Συγγραφέας: Θάνος Σταθόπουλος

“Sometimes I am two people..."

the "proper" soundtrack for this article is: http://www.youtube.com/watch?v=e8JA8_0u9OU



“There's no insecurity about my song writing. I start a lot more songs than I finish, because I realize when I get into them, they're no good. I don't throw them away, I just put them away, store them, get them out of sight.”

“I grew up in the '40s and I heard all these great speeches, like Winston Churchill. His most famous, or infamous commencement exercise speech was one that consisted of seven words. He stood before this graduating class and said: "Never, never, never, never give up."”

“After about three lessons the voice teacher said, "Don't take voice lessons. Do it your way."”

“I'd like to wear a rainbow every day, and tell the world that everything is o.k. But I'll try to carry off a little darkness on my back. Until things are brighter, I'm the Man in Black.”

“For you I know I'd even try to turn the tide.”

“How well I have learned that there is no fence to sit on between heaven and hell. There is a deep, wide gulf, a chasm, and in that chasm is no place for any man.”

“Success is having to worry about every damn thing in the world, except money.”

“Sometimes I am two people. Johnny is the nice one. Cash causes all the trouble. They fight.”