3 years

Thursday, March 20, 2008

(my) space diary has been born,

and it is wondering since into the vast electronic soup of Internet

It is now three -3- years old

This blog had been transformed many times

and it is still changing...

so do I.

-

Images from March/2010

the warmth of art galleries

during a warm friendly conversation

New Sparkling Layout

Today is the first day of our New Sparkling Layout!!! 

After all....this is a Photo(n) Diary

Astro's soup is over...

Astro's soup is over...



Charles Bukowski's "The Poetry Reader"


The new materiality of shadows



Man next door (Massive Attack) + Film (S. Beckett)



wait 4 me




Pulp Fiction in Motion Graphics






Skhizein - GR subtitles






Here's a 2 minute video of every painting on MoMA's 5th
and 4th floors




L'Enfer, d'Henri-Georges Clouzot




\ \ \






A video shot from a streetcar traveling down Market Street in San Francisco in 1905
And the same street today:
http://www.youtube.com/watch?v=Vqcz_tllnwM






Web 2.0 ... The Machine is Us/ing Us




Dreams that Money can Buy: a film by Hans Richter





Topic II - A short film by Patrick BAES






Tango (Studio SeMaFor-Zbigniew Rybszynski, 1980) from Rico Lins +Studio on Vimeo.

TANGO - Zbig Rybczynski 1980




www.basjanader.com/




«Τα ορατά πράγματα μπορούν να γίνουν αόρατα. Αν κάποιος ιππεύει ένα άλογο σ’ ένα δάσος, άλλοτε φαίνεται και άλλοτε όχι, παρόλο ότι είναι εκεί. Στο “Εν λευκώ” η αναβάτισσα κρύβει τα δέντρα και τα δέντρα την κρύβουν. Όμως η δύναμη της σκέψης μας συλλαμβάνει τόσο το ορατό όσο και το αόρατο, κι εγώ χρησιμοποιώ τη ζωγραφική για να κάνω ορατές τις σκέψεις»

Ρενέ Μαγκρίτ


carsten nicolai yes - no




LBP Little Big Planet I love MoMA!

passing by

Περαστικοί...

Με πόσους ανθρώπους αλήθεια να διασταυρώνουμε τα βλέμματα μας μέσα σε μια μέρα?

Ή ακόμα χειρότερα, πόσοι περνάνε από δίπλα μας, στο δρόμο, στη δουλειά, στην έξοδο?

Πόσοι κάθονται δίπλα μας ξανά και ξανά στο λεωφορείο κι όμως δεν τους έχουμε προσέξει ποτέ.


Πολλές φορές κυκλοφορούμε με τα ακουστικά στα αυτιά απορροφημένοι στις σκέψεις μας.

Η αποξένωση της μεγαλούπολης?

Η αποξένωση γενικότερα?

Όλοι αυτοί...
που κανείς μας δεν προσέχει,
πως θα ήταν η καθημερινότητα μας χωρίς αυτούς?

Εφιαλτική σίγουρα!

να περπατάμε σε άδειους δρόμους, σε άδεια γραφεία, σε άδεια λεωφορεία....


Μας αρέσει τελικά αυτή η ασφάλεια του να είσαι χαμένος στο πλήθος....

Η ασφάλεια του κοπαδιού....όταν ο λύκος δεν είναι εδώ....

100

- 100 -

1-0-0 αναρτήσεις...

σ' ένα blog που όσο περνάει ο καιρός προσπαθεί να λακωνίζει όσο γίνεται περισσότερο,
άλλωστε είναι ένα Photo-blog
Ή τουλάχιστον με αυτή την προοπτική ξεκίνησε.

Η εικόνα της ημέρας...για σήμερα είναι μια πρόταση: αν δε μπορείς να έχεις μια ολόκληρη εικόνα όπως τη θέλεις... μπορείς να την συνθέσεις από πολλά...προσεγμένα...ξεχωριστά κομμάτια...αρκεί να μην κάνεις λάθος τη σειρά...και καταλήξεις να βλέπεις κάτι άλλο...

100 λοιπόν,
ο αριθμός της αμέσου δράσης, ο αριθμός του αιώνα.
Σήμερα δεν έχει κεράκια, παρά μόνο μια ανάποδη μέτρηση, παρέα με κινούμενες εικόνες...

Information Entropy

Η Εντροπία της πληροφορίας

Η Εντροπία, στη θερμοδυναμική, στη φύση, άρα και στους ανθρώπους. Στατιστική, μαθηματικά και μια επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες και τους υπολογιστές. Ο Claude Elwood Shannon κέρδισε ένα βραβείο Νόμπελ για όλα αυτά.
--Δανείζομαι από το wikipedia

" Ιnformation entropy is the same as randomness. A string of random letters along the lines of "fHJZXpVVbuqKbaazaaw" can be said to have high information entropy, in other words large amounts of entropy: the complete works of Shakespeare, by contrast, have lower information entropy, because when forming meaningful words certain combinations of letters are more likely to occur than others. For example in English if you see a q in a word you can be almost certain it is followed by a u. In other words, using the coin example you can be more confident betting on the outcome of the next letter in a story than you would betting on the next letter in a random string."




Πόσο μπορούν να ξεφύγουν οι άνθρωποι από την προβλεψιμότητα του χαρακτήρα τους?
Πόσο μεγάλη είναι η αύξηση της εντροπίας που προκαλούν με τις πράξεις τους?

Τι συμβαίνει όταν δεν καταλαβαινόμαστε? Όταν υπάρχει έλλειψη συνεννόησης?

Αν μπορούσαμε να δούμε τον τρόμο στο πρόσωπο κάποιου....όταν διαπίστωνε μια εκρηκτική αύξηση της εντροπίας στη συμπεριφορά της -επί χρόνια- συντρόφου του... θα καταλαβαίναμε....πως ο Νόμπελ κάπως έτσι έφτασε να εφεύρει την πυρίτιδα...

Sleepless I

Άυπνη πόλη

Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.

Ψέμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
(Στίχοι: Frederico Garcia Lorca)

Pendules magnétiques

Μουσικά Γλυπτά

Με αφορμή την έκθεση του Coti k με τίτλο "Suono" θυμήθηκα έναν Έλληνα καλλιτέχνη που εκτιμώ απεριόριστα, τον Τάκη. Που κι αυτός είχε φτιάξει, μεταξύ άλλων, γλυπτά που παρήγαγαν ήχο και μουσική. Δανείζομαι ένα μικρό απόσπασμα για τη δουλειά του:

"Takis was born in 1925 in Athens. Preferring, as a matter of principle, to teach himself rather than study in an institution, he left Greece in 1954 and lived as a citizen of the world, traveling through Europe and the USA. Some of his earliest manifestations in the 1940s consisted of explosions carried out in open places. His first Signals date from 1954: they were rods consisting of piano wires which created musical vibrations as they stuck against each other in the wind. In fact they constituted the first appearance in his work and in contemporary art history of a form of musical expression in which sounds are called forth in an un-programmed way, owing to the action of natural forces.

In 1961 Takis meets Marcel Duchamp in New York. Duchamps perpetual moving bicycle wheels inspired Takis hydromagnetic sculptures. In the period between 1964 and 1965 Takis conceives his Pendules magnètiques and constructs his first Sound Sculptures. After the exhibition of Takis titled Electro-musical relief at Indica Gallery in London in 1966, the New Scientist magazine in an article entitled The sounds of tomorrow commented that Takis, Iannis Xenakis and John Cage are the most promising musicians of the century.

Takis Pendules magnétiques are based on the simple concept of using magnetic waves caused by electricity as a means to activate repeated musical sounds: the latter are to be heard every time a needle strikes a string, when attracted by a magnet. The sounds reproduced in this edition were recorded in 1993 by Samon Takahashi at Takis retrospective at Jeu de Paume in Paris. Takis participates in 1984 at the exhibition titled The Century of Kafka at Centre Pompidou in Paris..."-Alga Marghen

coming back

Η επιστροφή





Η επιστροφή στην Ιθάκη... η επιστροφή στην Τροία।

Άλλοτε πάμε εκεί που θέλουμε, άλλοτε παίρνουμε βαθιά ανάσα κι επιστρέφουμε στη μάχη.

Πάντα μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα,
που δε μπορείς παρά να το πεις διακοπές।

Διακοπές με τον Gregor Samsa

keep on March-ing.

Μάρτης γδάρτης

Μάρτης γδάρτης.... και το Πάσχα ήρθε νωρίτερα φέτος.
Ένας πλήρης μήνας με 31 post αξίζει να κλείσει με mini διακοπές...

(my) space diary is now officially looking for The Easter Bunny!

Colored City

Μια πόλη...

Μια πόλη...χρωματιστή...για όλους,
μια πόλη χωρισμένη σε ζώνες,
μια πόλη χωρισμένη σε χρώματα

ακόμα και τα χαρτονομίσματα έχουν διαφορετικά χρώματα,
ανάλογα πόσα κίτρινα ή πράσινα έχεις....ανήκεις και σε άλλη τάξη

τα χρώματα χωρίζουν...διχάζουν την πόλη.
χρώματα στην επιδερμίδα
χρώματα στα ρούχα

και κάπου εκεί, γίνεται μια έκρηξη στα σκουπίδια μιας έγχρωμης γειτονιάς...και διαμελίζεται ένα 15 χρόνο παιδί....και χάνει τα χρώματα του για πάντα ένα άλλο...

τι αξίζουν τότε τα χρώματα?

transformations

Παραμορφώσεις

Κάποτε παρομοίαζαν το χαρακτήρα του ανθρώπου με ένα σπαθί.
Που για να σκληρύνει θα πρέπει να περάσει (το ατσάλι) από ακραίες θερμοκρασίες και μετά να χτυπηθεί πολλές φορές πάνω στο αμόνι.
Οι δυσκολίες είναι αυτές που σε κάνουν να φτιάξεις χαρακτήρα.
Αυτά που θα περάσεις κι αυτά που θα θυμάσαι μετά, όταν όλα θα έχουν μπει σε μια πιο βατή πορεία.

Μήπως κι εμείς, όταν πέσει στα χέρια μας κάτι που θέλουμε να φτιάξουμε, πολλές φορές το κάνουμε να "υποφέρει" στα χέρια μας?
Υπάρχει πάντα ένα σημείο, ένα κατώφλι, που αμα το περάσουμε... το αποτέλεσμα πολλές φορές δε μας δικαιώνει.

Συνηθέστερα παραδείγματα?
Ένα γράμμα (email-sms) που μας καίει, μια εργασία, ένα έργο....

Daylight Saving Time

Η αλλαγή της ώρας

Αλλαγή της ώρας σήμερα.
Μία ώρα μπροστά θα πρέπει να μετακινηθούν οι δείκτες των ρολογιών τα ξημερώματα της Κυριακής.

Αυτή η αλλαγή της ώρας...
μια μπροστά, μια πίσω....

Καθώς περνάνε οι μήνες με τα ρωμαϊκά ονόματα...

σαν ένα καράβι στον Ευριπο ποταμό, με το παλιρροϊκό του ρεύμα....
μια μπρος....μια πίσω...

Still Life?

Παγωμένοι στο χρόνο

Ένα άγαλμα

Μια φωτογραφία

Ένας πίνακας ζωγραφικής

Ένα video.

Σε όλα παρουσιάζεται η μορφή ενός ανθρώπου.
Σε όλα υπάρχει κάτι που δεν είναι πια το ίδιο...
Ο χρόνος.

Τι μένει μετά από αυτό;
Μένει μόνο η προσωρινή αποτύπωση.
Κι ύστερα;

Αυτό που ήταν, που ξέραμε, με το χρόνο κι ενίοτε και τη βροχή, στρογγυλεύει.... η φιγούρα, η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας...

Μέχρι που κάποτε όλοι δικαιώνονται.

The show must go on

Η παράσταση συνεχίζεται.

Παρά την οικονομική κρίση,
παρά τα δυσοίωνα σενάρια που ακούγονται από παντού,
παρά την πτώση του χρηματιστηρίου... τα θέατρα συνεχίζουν τις παραστάσεις τους.

Μεγάλες και μικρές παραγωγές.
Κρατικά θέατρα και μη.

Συνέχεια βγαίνουν καινούργιες παραστάσεις...κι ο κόσμος ακολουθεί όσο μπορεί.
Τα στατιστικά δεν έχουν σημασία.
Αν κάτι είναι αξιόλογο θα έχει κόσμο ούτως ή άλλως.

Και κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις συναυλίες.

:projector:

:projector:

Ένας μικρός κινηματογράφος στο δικό σου χώρο.... πάντα όμως με την υποψία του κουστουμιού και της παρουσίασης.

Πως μπορείς να αφαιρέσεις τη μαγεία ενός αντικειμένου όπως η μηχανή προβολής?
Μα με το να το μικρύνεις ... με το να το πλαστικοποιήσεις... με το να το κάνεις περισσότερο προσιτό από ότι ήταν.

Κοιτάζεις τον τοίχο, το παραπέτασμα, την οθόνη προβολής....και βλέπεις το φως να ξεπροβάλει από το φακό του προβολικού....μήπως τελικά όλο αυτό να είναι πιο κοντά στο θέατρο από ότι στο cinema?




Ειδικά αν ο φακός σε σημαδεύει...κι εσύ μιλάς...κι είσαι μπροστά από τα φώτα μιας υποτιθέμενης σκηνής...και "παίζεις"...

Rome wasn't built in a day

Άνθρωποι και κτίρια

Προσόψεις κτιρίων, βεράντες, παράθυρα, κήπος - γκαζόν, μια εντυπωσιακή είσοδος πολυκατοικίας, που θα μας τραβήξει το μάτι όταν περνάμε απέξω....πόσο αλήθεια διαφέρουν όμως τα κτίρια από τους ανθρώπους;

Η καλή εμφάνιση δεν εξασφαλίζει και την εσωτερική ομορφιά.
Ένα καλό εξωτερικό βάψιμο δε φτάνει για να καλύπτει τις κακοτεχνίες εντός...
Αρκεί κάποιος να διαβεί την είσοδο κι αυτομάτως θα μάθει αν αξίζει τον κόπο.
Με τον καιρό μάλιστα μαθαίνεις και ποια είναι τα βασικά σημεία που πρέπει να ψάχνεις.
Ποιες είναι συνηθέστερες παγίδες, όταν νοικιάζεις/αγοράζεις ένα ...σπίτι

Κρίμα που δε συμβαίνει το ίδιο και με τους ανθρώπους.
Εκεί παίρνει συνήθως περισσότερο χρόνο....να καταλάβεις ότι έκανες λάθος....(ή οτι υπήρξες εξαιρετικά τυχερός!)
Εκεί η λίστα με τις πιθανές παγίδες είναι μεγαλύτερη....και πάλι χωρίς να είσαι τελικά σίγουρος για τίποτα....

Χωρισμοί και Μετακομίσεις πάλι είναι για τον καθένα κάτι διαφορετικό....
Άλλοι το σκέφτονται πολύ πριν το κάνουν...κι άλλοι το κάνουν με το παραμικρό.

Ενοικιοστάσιο, γάμος, αγορά, συμβόλαια, σχέσεις.
Όταν δεν υπάρχει ένα προ-σύμφωνο, στηρίζεσαι στην καλή διάθεση του άλλου...το λόγο του..και την πίστη του.

Αλλά κι εσύ;
Είσαι ιδανικός για συμβίωση;
Ή συνηθίζεις να προκαλείς ζημιές...και να είσαι αμελής στις υποχρεώσεις σου;
Μήπως ψάχνεις πάντα για κάτι καλύτερο? Κάτι πιο ευάερο + ευήλιο;
Κρατάς τη συμφωνία που ήταν για αποκλειστική χρήση; Ή φέρνεις και ξένο κόσμο..εκτός συμφωνίας;

Στην Ελλάδα, όλοι προσπαθούν να βρουν ένα ..κεραμίδι να βάλουν από κάτω το κεφάλι τους...
Καλώς η κακώς, είναι ένας αγαπημένος τρόπος επένδυσης, των χρημάτων και των ονείρων τους.

Αλλά η βασική διαφορά ανθρώπων και ...κτιρίων είναι ότι στα κτίρια όταν μπαίνεις μέσα... μπορείς να κάνεις ότι θέλεις με την εσωτερική διαρρύθμιση...
να το φέρεις στα μέτρα σου...
να το κάνεις ότι θέλεις...
ενώ την εξωτερική εμφάνιση (του κτιρίου) είναι πιο δύσκολο να την αλλάξεις...
ειδικά σε πολυκατοικίες....

Για τους ανθρώπους όμως...ισχύει το αντίθετο...

2 years

Happy Birthday

Κλείνει δύο χρόνια -ημερολογιακά- σήμερα το blog.
Αν και ουσιαστικά έχει αρχίσει να "λειτουργεί" περισσότερο τον τελευταίο χρόνο.

Χρόνια πολλά....

the roof

Στη στέγη! .....στη στέγη!

Εκεί θα είμαστε πιο κοντά στο φεγγάρι....μια βράδια καλοκαιριού...με ήχους από τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες της γειτονιάς....κι αν είμαστε τυχεροί... με μια μακρινή τζαζ μουσική.

Στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας... στην πόλη...εκεί που γεννιούνται τα όνειρα.

Μετά από ένα πάρτι γενεθλίων,
μετά από μια ώρα ξαπλωμένοι να κοιτάμε τ' αστέρια...
μετά από ένα μεγάάάάλο διάλειμμα για τσιγάρο....

Εκεί ο ουρανός είναι δικός μας...
Τι κι αν η διπλανή πολυκατοικία είναι πιο ψηλή;
Είμαστε στην κορυφή του μικρόκοσμου μας....τόσο ψηλά όσο και οι τεράστιες διαφημίσεις της πόλης... τόσο καυτοί όσο κι οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας του γείτονα...

Καθόμαστε πάνω στα προβλήματα μας....και προσπαθούμε να ταξιδέψουμε μ'ενα καράβι...που 'χει για πανιά... τα σεντόνια της διπλανής μπουγάδας που ανεμίζουν...

windows

Παράθυρα

Παράθυρο...με τζάμι,
κοιτάζω έξω....
σε βλέπω να περπατάς στο απέναντι πεζοδρόμιο
....κι ύστερα καθρεφτίζομαι να σε προλαβαίνω...

Σου δείχνω που είναι το δωμάτιο μου...
κι έτσι όπως το κοιτάζουμε από χαμηλά... είναι σαν να είναι γεμάτο σύννεφα...

Ώρες ώρες όμως στο δωμάτιο μου είναι σα να μη μπαίνουν τα χρώματα...
σα να σταματούν απέξω...στο πρεβάζι,
σα να φοβούνται να μπουν...μέσα.

Πώς θα μπορούσε ποτέ κανείς να περιορίσει το χρώμα από το φως του Ήλιου, από τον Γαλάζιο Ουρανό; Ακόμα κι αν το ήθελε πολύ;

Η μάλλον καλύτερα αν ήθελε το αντίθετο;
Να μπορεί να βλέπει πιο έντονα τα χρώματα;
Ή ακόμα ακόμα να ενισχύσει ορισμένα; Να επιβάλει το κόκκινο, ή το πράσινο...
Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να ζωγραφίσει τα γυαλιά...

Να επηρεάσει το φως που φτάνει στα μάτια του....

Τα μάτια μας,
που όλοι λένε πως είναι τα παράθυρα της ψυχής...
Τα μάτια είναι παράθυρα....
και το μυαλό ... ένας μηχανισμός ρολογιού....με κούκο.