Γεια σου τσολιά μου!

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη σάτιρα. Για το Λαζόπουλο, για το Λαζόπουλο , για το Λαζόπουλο...και γράφω αυτές τις γραμμές και ξέρω ότι σε λίγα χρόνια κανείς δε θα τα θυμάται όλα αυτά. Και όλες αυτές οι θεαματικότητες είναι γραμμένες στο χιόνι...Κι ευτυχώς δεν υπάρχει μονοπώλιο στη σάτιρα.

Πρέπει να θυμόμαστε οτι υπάρχει και η underground σάτιρα.
Ξεκινώντας από τα χιουμοριστικά graffiti στους δρόμους, συνεχίζοντας στις γελοιογραφίες των δωρεάν εφημερίδων και καταλήγοντας σε αυτό που εγώ θεωρώ κορυφή αυτή την εποχή.
Την Ελληνοφρένεια.
Την τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΙ που μέσα σε ένα τέταρτο καλύπτει τα τηλεοπτικά και πολιτικά μας χάλια..Στοιχεία αυτής της εκπομπής έχουν δανειστεί πολλοί στις δικές τους εκπομπές, ποτέ όμως δεν έγινε μόδα. Πρόσφατα ακόμα και η Έφη Σαρρή που έχει μηνύσει όλες σχεδόν τις εκπομπές, την Ελληνοφρένεια δε καταδέχτηκε να τη μηνύσει (για να μην της χαρίσει τηλεθέαση), υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη μετά από αυτό ότι πρόκειται για τη κορυφαία σατυρική εκπομπή?

Κι όμως υπάρχει κάτι ακόμα καλύτερο.

Η ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια!

Σχόλια, μονταρισμένα και μιξαρισμένα αποσπάσματα, επικοινωνία με τον κόσμο. Τα έχει όλα και συμφέρει. Για όσο καιρό αντέξει σε ένα κατεστημένο που με τη σειρά του δεν αντέχει τις πιέσεις «εκ των έξω».

Με σήμα την ανάποδη σημαία ο τσολιάς παλεύει να ξεπεράσει τα δεινά. Είναι περιττό να πω ότι αυτός ο τσολιάς, ο γύφτος του Λάκη, ο Καραγκιόζης του Σπαθάρη είμαστε εμείς ή μάλλον θα θέλαμε να είμαστε....