Η πρώτη μου ανάμνηση από τους Portishead σε ένα φοιτητικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη...ένα σκοτεινό χειμωνιάτικο απόγευμα Κυριακής...ήταν το Mysterons.
Ενώ στα ραδιόφωνα ανακάλυπταν όλοι το Sour times και τα άλλα πρωτότυπα σουξέ εκείνου του δίσκου.
Ήταν το πρώτο τραγούδι, όμως, του πρώτου τους δίσκου που μου άνοιξε μια νέα μουσική πόρτα. Εκείνο που δεν ήξερα εκείνη την εποχή ήταν ότι .... απλά ξανάνοιγε η πόρτα μιας εποχής παλιότερης.
Μιας εποχής γεμάτης με καλοραμμένα μάλλινα σακάκια, με άρωμα τσιγάρου και whisky, τσαγιού, αγγλικής προφοράς, Λονδρέζικου βροχερό καιρού και μπόλικο μυστήριο.
Δε θα μπορούσα να ισχυριστώ ποτέ ότι τους κατατάσσω στους κοινούς κλέφτες.... (Αλίμονο, εδώ θαυμάζουμε τους Thievery Corporation άλλωστε). Επανίδρυσαν μια μουσική σκηνή και την συνδύασαν με το x-hop (όπου x = hip or trip) της εποχής τους. Απλά σε αυτή τη νέα, γυαλιστερή, σκηνή τιμούν (και καλά κάνουν) τον John Barry.
Αν το Ipcress file γυριζόταν τώρα θα είχε σίγουρα τη μουσική τους.
Τι έχει να μας δώσει όμως αυτός ο τελευταίος (τρίτος κατά σειρά) δίσκος τους?
Ίσως δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, δεδομένου ότι πέρασαν 11 χρόνια για να βγάλουν καινούργιο υλικό. Οι περισσότεροι “διαβασμένοι” λένε ότι είναι δίσκος που πρέπει να ακούσεις πολλές φορές για να τον "καταλάβεις".
Αυτό που σίγουρα αξίζει για μένα είναι ότι έμειναν πιστοί σε αυτό που ξέραμε ότι είναι. Στην αισθητική τους. Ο χρόνος θα δείξει αν ο δίσκος αυτός είναι και τρίτος σε προτιμήσεις εκτός από τρίτος σε χρονολογική σειρά.
Το Hunter είναι βγαλμένο από το ίδιο ονειρικό υλικό που με έκανε να κολλήσω μαζί τους από την αρχή. Θα περιμένω τα video clip τους με την ελπίδα να δω τον Michael Caine να εμφανίζετε ξαφνικά. Μέχρι τότε θα βυθίζομαι στη γνώριμη ζεστή μελαγχολία τους ακούγοντας τους.
Ακολουθούν 3 βίντεο.
1 - The Ipcress File Trailer (John Barry - Michael Caine)
2 - To Kill A Dead Man (Portishead Movie)
3 - Hunter @ ATP Minehead 2007
No comments:
Post a Comment