windows

Παράθυρα

Παράθυρο...με τζάμι,
κοιτάζω έξω....
σε βλέπω να περπατάς στο απέναντι πεζοδρόμιο
....κι ύστερα καθρεφτίζομαι να σε προλαβαίνω...

Σου δείχνω που είναι το δωμάτιο μου...
κι έτσι όπως το κοιτάζουμε από χαμηλά... είναι σαν να είναι γεμάτο σύννεφα...

Ώρες ώρες όμως στο δωμάτιο μου είναι σα να μη μπαίνουν τα χρώματα...
σα να σταματούν απέξω...στο πρεβάζι,
σα να φοβούνται να μπουν...μέσα.

Πώς θα μπορούσε ποτέ κανείς να περιορίσει το χρώμα από το φως του Ήλιου, από τον Γαλάζιο Ουρανό; Ακόμα κι αν το ήθελε πολύ;

Η μάλλον καλύτερα αν ήθελε το αντίθετο;
Να μπορεί να βλέπει πιο έντονα τα χρώματα;
Ή ακόμα ακόμα να ενισχύσει ορισμένα; Να επιβάλει το κόκκινο, ή το πράσινο...
Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να ζωγραφίσει τα γυαλιά...

Να επηρεάσει το φως που φτάνει στα μάτια του....

Τα μάτια μας,
που όλοι λένε πως είναι τα παράθυρα της ψυχής...
Τα μάτια είναι παράθυρα....
και το μυαλό ... ένας μηχανισμός ρολογιού....με κούκο.