Inner Structure

Η οπτική του εμπορικού κέντρου

April Almost Gone

Δύσκολοι καιροί

Για αισιόδοξες σκέψεις,
Για μακροχρόνια σχέδια....

Sing That Song

Το Τραγούδι




Γιατί τραγουδάμε?
Γιατί...παίζουμε μουσική?
Σφυρίζουμε...στο ρυθμό...χτυπάμε τα χέρια μας, τα πόδια μας...γιατί?






Ίσως το πιο μυστηριώδες τραγούδι πάνω στη Γη, να είναι το τραγούδι της φάλαινας.
Αυτό που εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε τραγούδι.





Ίσως γι' αυτές να είναι κάτι συγγενικό με την αναπνοή....ίσως να είναι ένα είδος επικοινωνίας....ίσως να είναι ότι η φωνή της μάνας για το έμβρυο....





"... κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...


..τα χάλασες....." σ.Ν.

40 W Friend

40W Friend

Είναι δίπλα στο προσκεφάλι μας όλη τη νύχτα...,
μας φωτίζουν....,
μας "κρατάνε" παρέα...στο διάβασμα,
στην ταβάνο-θεραπεία....,
στο κυνήγι των φαντασμάτων....

Μας συμπαραστέκονται...και μας παρέχουν χαμηλό φωτισμό...κι όμως τα πορτατίφ μας έχουν ένα μυστικό...

"Définition du mot PORTATIF, Qualifie une machine légère qui ne se distingue d'un ordinateur de bureau que par sa dimension et son prix. Un équivalent est porable."

Τα πορτατίφ δηλαδή είναι από τη φύση τους...φορητά.
Εύκολα στη μετακίνηση...και την τοποθέτηση...
Πάντα εύκολο να φύγουν από δίπλα μας....

αλλά δεν το κάνουν ποτέ...

Κάθονται και μας κοιτάζουν....με μια λάμπα λίγων μόλις κεριών...

Geometry Today

Γεω-μέτρια

Δε χρειάζεται να έχεις μεγαλώσει με ένα autocad αγκαλιά για να δεις τα γεωμετρικά σχήματα που μας περιτριγυρίζουν.

Κύκλους, ευθείες, τραπέζια, τραπέζια--παραλληλεπίπεδα,μεγάλη ποικιλία...







Ακόμα και οι ευθείες δείχνουν να ορίζονται από περισσότερα σημεία από ότι στο χαρτί... σημεία στο χώρο...στο επίπεδο...





Τρίγωνα, Ορθογώνια και σκαληνά, Ιψενικά ή μη...Πυραμίδες....





Ακόμα κι αν "βλέπεις" τον εαυτό σου σαν ένα σημείο...κι όχι σαν ένα ...σώμα...πολλές φορές θα αναγκαστείς να ακολουθήσεις μια νοητή....ευθεία...προς το πέρας.

colorblind

Όλα τα λεφτά στο μαύρο?

"Τα έντονα χρώματα είναι ένδειξη έλλειψης σοβαρότητας"... Συνηθισμένη άποψη.
"Το μονόχρωμο είναι ένδειξη αποφασιστικότητας. Ξέρεις τι θέλεις και τονίζεις το περιεχόμενο"...Συνηθισμένη παγίδα.

"Ποικιλία? Το μαύρο πάει με όλα. και τα τονίζει και όλα"... Μάλλον αλήθεια.

"Δεν μου πάνε τα έντονα χρώματα. Μπλε και πράσινο σκούρο, μαύρο, αυτά είναι αρκετά χρώματα για μένα"... Ακούγεται γνώριμο.

"Ντύσιμο, διακόσμηση, αυτοκίνητο, όλα σκούρα ή κι όλα έντονα, είναι ιδεολογία"....Ακούγεται βαρετό.

Ακόμα κι αν η αλήθεια είναι στη μέση...πως μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι σοβαρός, κάποιος που δε μπορεί να διακρίνει τα χρώματα?

Άσπρο-μαύρο και πολύ γκρι για την απόλυτη ισορροπία...?

Η χαρά κρύβεται από το 0 έως το 255... Κακία.

different angle

Μια άλλη οπτική γωνία

Γυρίζουν πάντα οι σκέψεις στο μυαλό μας.
Γυρίζουν ακόμα κι όταν κοιτάζουμε...αλλά δεν βλέπουμε.

Τα γυρίζουμε όλα έτσι...
κι αλλιώς
κι αλλιώτικα,
προσπαθώντας να βρούμε μια λύση.

Σκεφτόμαστε σαν αποστασιοποιημένοι θεατές,
ενίοτε ζητάμε τη γνώμη των άλλων...με την ελπίδα να ακούσουμε κάτι...διαφορετικό.




Κάποια παζλ δεν λύνονται με τίποτα.
Σε κάποια άλλα η λύση είναι ακριβώς μπροστά μας απλά...και δε μπορούμε να τη δούμε...

a strange megarold

Παράξενοι κόσμοι στο Μέγαρο Μουσικής

Με αφορμή τη βραδιά Jazz Που διοργάνωσε το Μέγαρο Μουσικής (με ειδικό αφιέρωμα στην Κούβα), βρέθηκα, εγώ και χιλιάδες κόσμος, σε ένα πάρτι που κράτησε μέχρι πρωίας.

Πέραν των συναυλιών όμως, εντύπωση μου προκάλεσε η διακόσμηση του Μεγάρου... Εικόνες που παραπέμπουν στην Κούβα, μέσα στη πολυτέλεια του μεγάρου της Βασ. Σοφίας.

Μένει να περιμένουμε μέχρι του χρόνου για την επόμενη βραδιά....

sky

Ο ουρανός

τα σύννεφα, ο ήλιος.

αρκεί να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά, στο δρόμο, στη θάλασσα, στο αγαπημένο σου εστιατόριο.




Αν το μοναδικό μας όριο είναι ο ουρανός...αυτό το κάνει πολύ παραπλανητικό...όριο. Τον περιμένεις μπλε και φωτεινό...και καταλήγεις σε κάτι μαύρο....και σκοτεινό...

passing by

Περαστικοί...

Με πόσους ανθρώπους αλήθεια να διασταυρώνουμε τα βλέμματα μας μέσα σε μια μέρα?

Ή ακόμα χειρότερα, πόσοι περνάνε από δίπλα μας, στο δρόμο, στη δουλειά, στην έξοδο?

Πόσοι κάθονται δίπλα μας ξανά και ξανά στο λεωφορείο κι όμως δεν τους έχουμε προσέξει ποτέ.


Πολλές φορές κυκλοφορούμε με τα ακουστικά στα αυτιά απορροφημένοι στις σκέψεις μας.

Η αποξένωση της μεγαλούπολης?

Η αποξένωση γενικότερα?

Όλοι αυτοί...
που κανείς μας δεν προσέχει,
πως θα ήταν η καθημερινότητα μας χωρίς αυτούς?

Εφιαλτική σίγουρα!

να περπατάμε σε άδειους δρόμους, σε άδεια γραφεία, σε άδεια λεωφορεία....


Μας αρέσει τελικά αυτή η ασφάλεια του να είσαι χαμένος στο πλήθος....

Η ασφάλεια του κοπαδιού....όταν ο λύκος δεν είναι εδώ....

Wunderkammer - Lightbox

15.4-6.5.2010 στο taf

Άγγελος Αντωνόπουλος | Wunderkammer

Η ατομική έκθεση του Άγγελου Αντωνόπουλου συνιστά ένα περιβάλλον, αποτελούμενο από επιτοίχια και τρισδιάστατα έργα.




Ανθρώπινες μορφές, γνώριμα αντικείμενα, μέταλλο, γυαλί



Ομαδική έκθεση | Lightbox
Aimi Gdula, Payal Wadhwa, Hsuan Ku, Adele Han Li, Fiona Carey, Thomas Dutton





Παράλληλα το taf εγκαινιάζει την έκθεση lightbox. Μια συνεργασία του πανεπιστημίου Central Saint Martins του Λονδίνου και της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Εγώ τουλάχιστον όσο είδα αποτελούνταν από φωτισμούς και κατασκευές .

Venice

Η βασίλισσα της Αδριατικής

Πάνε πάνω από 2 χρόνια από τον καιρό που βρέθηκα στη Βενετία...άνοιξη..σε μια πόλη που βυθίζεται στη θάλασσα μέρα με τη μέρα.

Σα να τη βαραίνει η ίδια της η ιστορία ...και να την τραβάει στην άβυσσο της λήθης....

Πως τη θυμήθηκα μετά από 2 χρόνια? Μια έκθεση στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη...




Ένα από τα εντυπωσιακότερα σημεία της πόλης είναι η πασίγνωστη πλατεία του Αγίου Μάρκου

"Ο Νίκος Αλεξίου, λοιπόν, παρουσιάζει το έργο «San Marco di Venezia 2010» στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη, από τις 8 έως τις 30 Απριλίου 2010.



Πρόκειται για μια εγκατάσταση με μεγάλες εκτυπώσεις σε χαρτί, στις οποίες «αποτυπώνεται» από τον καλλιτέχνη η πλατεία και ο ναός του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.

Η Piazza San Marco αποτελεί για τον καλλιτέχνη ένα «δοχείο» απόθεσης αγαθών -πολιτισμικών και υλικών- και ιδεών από τον υπόλοιπο κόσμο, ένα είδος ανοιχτού μουσείου. Η ροή υλικών, τεχνικής, τεχνιτών διαφορετικών εποχών από την Ανατολή προς τη Βενετία αποτυπώνεται στο δάπεδο της βασιλικής και του γύρω χώρου. Αυτό το μαρμάρινο «χαλί» λειτουργεί ως πεδίο γεφύρωσης και συγχώνευσης διαφορετικών πολιτισμών και εποχών.
...
Επιλέγοντας να τοποθετήσει το έργο στο δάπεδο της Γκαλερί, επιδιώκει την αίσθηση της αναπαράστασης μιας πόλης στα πόδια του θεατή, δημιουργώντας την εντύπωση ενός παιχνιδιού."

100

- 100 -

1-0-0 αναρτήσεις...

σ' ένα blog που όσο περνάει ο καιρός προσπαθεί να λακωνίζει όσο γίνεται περισσότερο,
άλλωστε είναι ένα Photo-blog
Ή τουλάχιστον με αυτή την προοπτική ξεκίνησε.

Η εικόνα της ημέρας...για σήμερα είναι μια πρόταση: αν δε μπορείς να έχεις μια ολόκληρη εικόνα όπως τη θέλεις... μπορείς να την συνθέσεις από πολλά...προσεγμένα...ξεχωριστά κομμάτια...αρκεί να μην κάνεις λάθος τη σειρά...και καταλήξεις να βλέπεις κάτι άλλο...

100 λοιπόν,
ο αριθμός της αμέσου δράσης, ο αριθμός του αιώνα.
Σήμερα δεν έχει κεράκια, παρά μόνο μια ανάποδη μέτρηση, παρέα με κινούμενες εικόνες...

Information Entropy

Η Εντροπία της πληροφορίας

Η Εντροπία, στη θερμοδυναμική, στη φύση, άρα και στους ανθρώπους. Στατιστική, μαθηματικά και μια επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες και τους υπολογιστές. Ο Claude Elwood Shannon κέρδισε ένα βραβείο Νόμπελ για όλα αυτά.
--Δανείζομαι από το wikipedia

" Ιnformation entropy is the same as randomness. A string of random letters along the lines of "fHJZXpVVbuqKbaazaaw" can be said to have high information entropy, in other words large amounts of entropy: the complete works of Shakespeare, by contrast, have lower information entropy, because when forming meaningful words certain combinations of letters are more likely to occur than others. For example in English if you see a q in a word you can be almost certain it is followed by a u. In other words, using the coin example you can be more confident betting on the outcome of the next letter in a story than you would betting on the next letter in a random string."




Πόσο μπορούν να ξεφύγουν οι άνθρωποι από την προβλεψιμότητα του χαρακτήρα τους?
Πόσο μεγάλη είναι η αύξηση της εντροπίας που προκαλούν με τις πράξεις τους?

Τι συμβαίνει όταν δεν καταλαβαινόμαστε? Όταν υπάρχει έλλειψη συνεννόησης?

Αν μπορούσαμε να δούμε τον τρόμο στο πρόσωπο κάποιου....όταν διαπίστωνε μια εκρηκτική αύξηση της εντροπίας στη συμπεριφορά της -επί χρόνια- συντρόφου του... θα καταλαβαίναμε....πως ο Νόμπελ κάπως έτσι έφτασε να εφεύρει την πυρίτιδα...

Sleepless I

Άυπνη πόλη

Όνειρο η ζωή δεν είναι
κι όποιος πόνεσε στον πόνο
πάντοτε θε να πονάει
κι όποιος θάνατο φοβάται
θα τον κουβαλάει στους ώμους.

Ψέμα είναι πως κοιμούνται
στ' ουρανού τα φυλλοκάρδια.
Ούτε ένας δε σταλιάζει.
Μ' αν κανείς τα μάτια κλείσει
μαστιγώστε τον αδέρφια,
μαστιγώστε τον για να 'χει,
να 'χει ορθάνοιχτα τα μάτια
και φλεγόμενες πληγές.
Κανείς στο κόσμο δεν κοιμάται
ούτε ένας δεν κοιμάται.
(Στίχοι: Frederico Garcia Lorca)

Road Trip: USA

Road Trip: USA.16994.61

Η τέταρτη ατομική έκθεση του φωτογράφου Γιώργη Γερόλυμπου στη γκαλερί a.antonopoulou.art έως 29/04/2010.

« Την πρώτη Φεβρουρίου του 2008, προσγειώθηκα στη Νέα Υόρκη με μόνη παρέα δύο φωτογραφικές μηχανές και ένα σημειωματάριο. Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Fulbright, οδήγησα 16.994 χιλιόμετρα σε 61 ημέρες, διασχίζοντας 27 Πολιτείες, 35 μεγάλες πόλεις, 9 εθνικά πάρκα, 4 ερήμους και 3 θάλασσες. Με το ταξίδι αυτό, είχα τη μοναδική ευκαιρία να με συναντήσω ξανά μετά από πολύ καιρό…..

Ταξιδεύοντας άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την απόσταση μέσω του χρόνου και του χώρου. Όταν οδηγείς μόνος, ο χρόνος διαστέλλεται, είσαι ο ομιλητής και ο αντίλογος. Ή η σιωπή. Ξέρεις που βρίσκεσαι, πόσο απέχεις από τον προορισμό σου, πόσο απομακρύνεσαι από την αφετηρία σου γιατί οι επιλογές αφήνονται στα χέρια σου: είσαι εκεί γιατί εσύ σε πήγες, θα φτάσεις στον προορισμό όσο εσύ αντέχεις να οδηγείς, απέχεις από το σπίτι σου όσο εσύ σε απομακρύνεις!

Ταξίδεψα πιο πολύ και πιο μακριά απ’ όσο είχα ελπίσει ποτέ. Παρ΄ότι ο ίδιος, τα μάτια μου, πια, βλέπουν διαφορετικά, λίγο πιο έντονα, λίγο πιο μακριά.

Και τα λόγια τα μεγάλα, δεν τα τολμάς, θρύβουν, χάνονται, ποτέ δεν θα ονομαστούν πράξεις.

Κάποια λόγια, μεγάλα, με φοβίζουν, πλέον, λιγότερο.»

Stereo

Πόσο στέρεο είναι?

Το διάστημα από 22 Μαρτίου μέχρι και 11 Απριλίου 2010 στο project space του Six D.O.G.S, παρουσιάστηκε η ατομική έκθεση του εικαστικού/illustrator Τριαντάφυλλου Σταχτάρη.




Η έκθεση ήταν μια γραφική εγκατάσταση στο χώρο.
Τρισδιάστατες φόρμες και υλικά σε συνδυασμό με illustrations και φωτογραφίες...





"...ένα ολοκληρωτικό πολύχρωμο στερεογράφημα", όπως αναφερόταν στην έκθεση...

οπότε...με την επιπλέον γραφιστική παρέμβαση του blog...από stereo...έγινε λίγο πιο liquid...